කෝඩුකාර IU Tournament 1ක රසබර මතක - I කොටස

         පුලුවන් තරම් Blog එක ලියනවා කියලා කොයිතරම් කයිවාරු ගැහුවත් මම මේ Blog එකට ගොඩ වදින්නේ මාස හයකටත් වඩා කාලෙකට පස්සේ...2015 අවුරුද්ද කියන්නේ මගේ කැම්පස් ජීවිතයේ අන්තිම අවුරුද්ද... (extended degree එකට select උනොත් තව එකක් ඉන්න පුලුවන් ).. 2015 ජුනි මාසය පටන් ගන්නේ අපේ අන්තිම අවුරුද්දේ පලවෙනි විභාග මාලාව පටන් ගැනීමත් එක්කමයි..මේ එක තව විශේෂ වෙන්න හේතුවක් තමා අන්තර් විශ්ව විද්‍යාලයීය තරඟ මාලාවත් මේ අස්සේම පැවතීම...ගිය අවුරුද්දේ අන්තර් විශ්ව විද්‍යාලයීය පැසිපන්දු තරඟ බලලා ඇතිවුන ආසාවට  මගේ ගජයො වන සිකියත් (ඔව් ඔව්..අර මංගල දැන්වීම දාපු එකා තමා...).. සුනෙතුත් මමත් පැසිපන්දු පුහුණුවීම් වලට යන්න ගත්තේ ගිය අවුරුද්දේ අන්තිම කාලේ...ඒ වෙනකොට අපිට තේරුම් ගිහිල්ල තිබුනේ කැම්පස් එකේ අපිට ගැලපෙනම තැන basketball court එකම තමා කියලා..exam වලට කෙල වෙන්න කියලා අමුතුවෙන් දෙයකුත් නැති එකේ කැපවීමෙන් practice වලට ගියා...

        කොහොමින් කොහොම හරි කාලයාගේ ඇවෑමෙන් 2015 අන්තර් විශ්ව විද්‍යලයීය තරඟ මාලාවත් ලං වුනා..අපි කල පෙර පිනකට මේ සැරේ tournament එකට යන team එකට අපි තුන් දෙනාත් තේරුනා..නමුත් කරුම සිද්ධිය වුනේ tournament එක exam එක මැද්දේ වැටුන එක...කොච්චර ලියුම් ලිව්වත් tournament එකවත් exam එකවත් කල් දාගන්න අපිට බැරි වුනා..අන්තිමේදී අපිට පුලුවන් උනේ අදාළ දවස් වල තියෙන papers කල් දාගන්න විතරයි...(ඒ කල් යාම නිසා අන්තිමේදී එක දිගට දවස් 3ක paper 4ක් ලියන්නත් වුනා..)..ඒකෙන් මේකෙන් වුනේ සුනෙත්ට tournament එකට යන්න බැරිවුන එක..ජුනි 18-22 දවස් වල නැගෙනහිර විශ්ව විද්‍යාලයේ පැවතුන Inter University Basketball Tournament එක අතරමැද සිදුවුන රසබර සිද්ධි ටිකක් තමා අද මම මේ Blog ගත කරන්න හදන්නේ...

        කල් ඇතුව කොච්චර practice කලත් team එකම සෙට් වෙලා practice කරන්නේ අන්තිම මාසෙනේ..Exam කටේ තිබුන නිසා team එකේ හිටපු අපේ facultyයේ සිකි,ලකා සහ මම යන තුන්දෙනාම හැම වෙලාවෙම නැතත් පුළුවන් හැම වෙලාවෙම practice යන්න වග බලා ගත්තා..සමහර දවස් තිබුනා paper එක ලියලා එහෙම්මම court එකට යන..මටයි සිකියටයි කෙසේ වෙතත් ලකාට නම් exam එක ඔලුවට සෑහෙන pressure එකක් වෙලා තිබුණා කියල පෙනුනා..(අපිට ඉතින් උන්න හැටියට මළා මදැයි නේ..) අපි කට්ටියම ඒ කිව්වේ boys සහ girls team දෙකම 18 වෙනිද උදේ පාන්දර කැම්පස් එකේ බස් එකෙන් මඩකළපුව බලා පිටත් වෙන්නේ දහසක් බලාපොරොත්තු පොඩි බැඳගෙන..

රසබර සිද්ධි කියන්න පටන් ගන්න කලින් අපේ එක හඳුන්වලා දෙන එක හොඳයි කියලා හිතුවා..(පහසුවට පිළිවෙළටම කියාගෙන යන්නම් )
4. සුරේන් Bro
5. යසස් Bro
6. නුවා Bro
7. චරියා Bro (c)
8. ධනා Bro
9. ලකා Bro (v.c)
10. දුෂා Bro
11. කවීන් Bro
12. මම Bro
13. අවින් Bro
14. යොහාන් Bro
15. ඩමියා Bro හෙවත් සිකියා

          ඔය Bro කියන නාමය අපේ පොදු නාමයක් බවට පත්වෙන්නේ team එකේ captain චරියා නිසා...ඔය නම කොච්චර දිවට හුරු වුනාද කියනවනම් අන්තිමට අපේ team එක #TeamBros , #Bromance  කියලා තමා FB comments දාන්න ගත්තේ...ඔතනින් දුෂා යනු වෙන්න ඩොකෙක් වන අතර යොහාන් යනු pharmacy ඩයල් එකකි..මමත් ලකාත් සිකියාත් හැරෙන්නට අන් සියල්ලෝම management facultyයේය..අපි තිදෙනා සයන්ස්කාරයෝය...

         මඩකළපුවට යන එන එක trip එකක් කර ගත්ත අපේ කට්ටිය බොංගො එකක් එහෙම ගෙනත් ඒකට තලන ගමන් සිංදු කියන්න පටන් ගත්තා...උදේ කෑම ගන්නකම් ලාවට ගියපු සිංදු ටික කෑමෙන් පස්සේ උපරිම තලයකට ආවා..උපරිමය තවත් වැඩි වුනේ girls boys team දෙක ගීතෙන් ගීතය කරන්න ගත්තට පස්සේ...කෝෂලී සහ විශ්මි ප්‍රමුඛ girls team එකෙන් එල්ල වුන ගීත අභියෝගය අපිට ජයගන්න පුළුවන් වුනේ නොපසුබස්නා උත්සාහයෙන් යුතු සුරේන්, කවීන්, යසස් අයියා සහ අපේ තුරුම්පුව වුන පුහුණුකාර චන්න සර් නිසා...ඒ අතරේ තමා අපේ සුරේන් විසින් මුල්ම රසබර සිද්ධිය සපයන්නේ...මම මුලිනුත් කිව්වානේ අපේ මූලික වචනේ වෙච්ච #Bro ගැන..සුරේන්ට යොහාන්ව අමතන්න ඕන වුන වෙලාවක Bro කියන එකේ අකුරු පොඩ්ඩක් වෙනස් උනා..."Yo Bro" කියලා කියන්න ගිය එක "Yo Bra" වෙලා කියවුනේ සුරේන්ට මොකක් වෙලාද කියලා නම් දන්නේ නෑ...ඒ වෙලාවේ බස් එක නිහඬ වීමත් මහ සද්දෙන් කියවීමත් නිසා සුරේන් සැහෙන අපහසුතාවයකට පත් වුනා කියලා නම් කියන්නම ඕන...ඒ අතරෙම යොහාන්ගේ සහ girls team එකේ කෙල්ලෙක්ගේ නම් එකතු කරලා සර් එක්ක එකතුවෙලා ගෙනියපු මඩ ප්‍රචාරණයත් සරුවටම ගියා...අතරින් පතර පොඩි ඇඩ් කෑලි දැම්මා වගේ ලකා සහ ලකාගේ හිත ගිය නංගි ගැනත්,චරියා සහ ලකා එක මලකට පෙම් කල සිද්ධි ගැනත් සිංදු කවි කියවුනා...

          මේ අතරේ ගමන ආරම්භයේ පටන් දුෂා අයියාගේ ක්‍රියා පිළිවෙත් නිසා සුරේන්ගේ මුවග රැදුණු වාක්‍යයක් තිබුණා..ඒ තමයි

 "උඹ නම් දොස්තර කෙනෙක් වෙන්න බෑ "

කියන වාක්‍යය..සුරේන් ඕක කියන හැම වාරයක් ගානෙම ගනන් කරන පුරුද්දක් මටයි ලකාටයි තිබුනා..කොහොම හරි පළවෙනි දවස ඉවර වෙද්දි සුරේන් ඇතුළුව අනිත් team membersලා විසින් උඹ නම් දොස්තර කෙනෙක් වෙන්න බෑ කියන වාක්‍යය 106.5 වතාවක් කියවිලා තිබුනා..ඔය 0.5 එකතු වෙන්නෙත් අමුතු විදියකට...එක වෙලාවක සුරේන් ඒ වාක්‍යය මේ විදියට මගින් නතර කරනවා..

"උඹ නම් දොස්තර කෙනෙක්... එක්කො ඕන නෑ..."කියලා :P

        ප.ලි. තාම අපේ ගමනේ එක දවසක්වත් ඉවර නෑ...ඒත් ලියන්න දේවල් සෑහෙන තරම්...ඒක නිසා අනික් සිද්ධි ටික තවත් කොටසක ලියන්න බලපොරොත්තු වෙනවා..කතාවට Enter වෙන්න අටුවා ටීකා ටිප්පනි සෑහෙන ලියන්න වුන නිසා මේ කොටසේ වැඩි යමක් නෑ කියලා හිතෙයි...ඒත් හොඳ සෙල්ලම් එලිවෙන යාමෙට කියලා අමතක කරන්න එපා..මේ කතාව ලියන එක මම චරියා Bro ට වුන පොරොන්දුවක්...ඒක නිසා දෙවන කොටසත් අද හෙටම ලියනවා..

එහෙනම් කෝඩුකාර IU Tournament 1ක රසබර මතක - II කොටසින් හමුවෙමු .......