දෙගිඩියාවකට ලක්වූ මගේ ප්‍රේමය...

අපොයි...
මගේ හිත දෙගිඩියාවකට ලක්වෙලා...මට හිතාගන්න බෑ මේ වගේ අවස්ථාවක මම මොකක්ද කරන්න ඕන කියලා...මේ වෙනකොට මගේ හිත ඇතුලේ මම පුංචි සන්ධියේ ඉඳන් බැඳි ප්‍රේමය හා මීට මාස 4 5කට කලින් හිතේ හටගත් ප්‍රේමයක් අතර ඝට්ටනයක් ඇති වෙලා...මට මේ එකක්වත් අතාරින්න කැමත්තකුත් නෑ....ඒත් මේ දෙකම එකට කරගෙන යන්න අමාරුයි....

ආහ්හ්...කියන්න අමතක වුනා....මෙතන ප්‍රේමයක් කියලා මම අදහස් කලේ සමාන්‍යයෙන් හැමෝම අදහස් කරන එකිනෙකා කෙරෙහි ඇතිවන ගතානුගතික ප්‍රේමයක් නම් නෙවෙයි....මේ ප්‍රේමය එක්තරා සිහිනයකට බැඳි ප්‍රේමයක් කිව්වොත් වඩා නිවැරදියි...ඔය වල් පල් ඔනේ නෑ...කතාව මම කෙටියෙන් කියලා දාන්නම්...

පොඩි කාලේ ඉඳලම මගේ එකම සිහිනය වුනේ ඉංජිනේරුවෙක් වෙන්න....එහෙම සිහිනයක් ඇති වෙන්නත් හේතු වුනේ 'ගණිතය' කියන විෂයට පොඩි කාලේ ඉඳලම තිබුන මගේ කැමත්ත....මට අද වගේ මතකයි මම තාත්තාගෙන් ඇහුවා...

තාත්තේ...Maths කරලා කවුරුද වෙන්න පුලුවන්..???     කියලා...

එදා තාත්තා දුන්නු උත්තරෙත් එක්ක මම ඒ ඉංජිනේරු සිහිනයට පෙම් බඳින්න පටන් ගත්තා....ඒ කාලෙ ඉඳලම මම වැඩි කැමත්තක් දැක්වුවේ සිවිල් ඉංජිනේරුවෙක් වෙන්න...මොකද කියනවානම් මම ඉංජිනේරු හිස්වැස්මට සෑහෙන්න ආසා කලා...ඒක නිසා ඒ සිහිනය සිවිල් ඉංජිනේරු සිහිනයක් කියලා කියන්න පුලුවන්...ඒත් පසු කාලීනව මගේ අතින් වුන අතපසුවීම් නිසා ඒ සිහිනය සෑහෙන දුරට බිඳිලා ගිය කියලා කියන්න පුලුවන්...ඒත් මගේ වාසනාවකට ඒ අතපසුවීම යන්තමින් හරි හදාගන්න මට දැන් අවස්තාවක් ලැබිලා තියෙනවා....දැන් ප්‍රශ්නේ තියෙන්නේ ඒ අවස්ථාව මම ප්‍රයෝජනයට ගන්නේ කොහොමද කියන එක ගැනයි...

දැන් තමයි මගේ පලමු ප්‍රේමය සමග ඝට්ටනය වෙන දෙවන ප්‍රේමය කල එලි බහින්නේ...ඒ කතාව මෙන්න මෙහෙමයි....

මීට මාස හතරකට පහකට කලින් ගෙදර ඉන්න කම්මැලිකමට පොඩි රස්සාවක් කරන්න පටන් ගත්තා...ඒ රස්සාව ඉලෙක්ට්‍රොනික තාක්ෂණය සම්බන්ධ එකක්....ඒ පොඩි රස්සාව මගේ ජීවිතේට කොච්චරම ගැලපුනාද කියනවනම් මට දැන් හිතෙනවා ඉලෙක්ට්‍රොනික් ඉංජිනේරුවෙක් වෙන්න තියෙනවා නම් කියලා....දැන් මට හිතා ගන්න බෑ මම මොකක් තෝරගන්නද කියලා...

මේකත් හරියට සමහර හින්දි චිත්‍රපටිවල තියෙන ජවනිකාවක් වගේ...හරියටම කියනවනම් තමන්ගේ හිත ගිය කෙල්ලව යාළු කර ගන්න කෙල්ලගෙ යාළුවාගෙන් උදව් ගන්න ගිහින් අන්තිමට කැරකිලා කෙල්ලගෙ යාළුවාවම සෙට් වුනා වගේ වැඩක් තමා මේකත්...

මොනවා වුනත් මට හිතෙන්නේ මේකට උත්තරේ කාලයා විසින්ම සපයයි කියලා...එතකන් මට තියෙන්නේ බලන් ඉන්න තමා....කොහොම හරි අන්තිමට හොඳ දෙයක් වෙන්නේ නැතෑ...

ප.ලි. Blog අවකාශයට ආධුනිකයෙක් වෙන මට මේ වගේ post එකක් Blog ගත කිරීමේ ගැලපීම නොගැලපීම ගැන කියන්න අමාරුයි...ඒත් මගේ හිත ඇතුලේ මේක දරාගෙන ඉන්න අමාරු නිසා මේ විදියටවත් මුදාහරින එක හොඳයි කියලා මට හිතුනා...