Thursday, June 2, 2016

කෝඩුකාර IU Tournament 1ක රසබර මතක - III කොටස

            අද ජුනි මාසේ පළවෙනිදා...මාස එකොලහකට පස්සේ ආයේ Blog එක පැත්තට ගොඩ වැදුනේ අවුරුද්දකට විතර කලින් වුන පොරොන්දුවක් නිසා ලියන්න පටන් ගත්ත කතාව ලියන්න...මේ මාසේ 18 වෙනිදට Inter-University Tournament එක ගිහින් අවුරුද්දක් වෙන්න එන නිසා දැන්වත් මේ කතාව ලියලා ඉවරයක් කරන්න ඕන කියල මටම හිතුණා...මේ කතාව පරක්කු උන වැඩි නිසා අපේ ටීම් එකේ අය විතරක් නෙවෙයි ටීම් එකේ හිටපු පරණ අයියලත් මුණගැහුන හුඟක් වෙලාවල ඇහුවා "කෝ මල්ලි අර කතාවේ ඉතිරි ටික???" කියලා...සුරේන් නම් සෑහෙන නෝන්ඩියක් දානවා "කෝ බං අර මූ ලියනවා කිව්ව කතාව.." කියලා...
     අන්තිම කතාව ලිව්වට පස්සේ මට කවීන් කියපු දෙයක් තමා මම ඒ කතාව හදිස්සියේ ලියන්න ගිහින් පළවෙනි කතාවේ ගෙනාපු ගැම්ම නැති කරලා කියලා...ඒක නිසා මේ කතාව හදිස්සියක් නැතිවම ලියන්න ඉඳලා චරියා කියන්න වගේ කල් පන්නගත්තාද මංදා කියලත් මට හිතෙනවා...කොහොම උනත් මෙච්චර කල් පරක්කු වෙන්න හේතු දෙකක් මගේ පැත්තෙන් තිබුණා...ලොකුම හේතුව තමා මගේ ලියන්න තියෙන කම්මැලිකම...දෙවැන්න තමා මේ කතාව ඉවර කරන්න මගේ හිතේ තිබුණ සැලැස්ම හරියට පිළිවෙලක් කර ගන්න බැරි වුන එක...කමක් නෑ..අවුරුද්දකට කලින් වෙච්ච සිද්ධි ආයෙත් මතක් වෙන්නත් එක්ක මේ කතාවත් කියවලා බලන්න...කලින් කතා දෙක කියවපු නැති අයට සහ අමතක අයට මෙතනින් ගිහින්  පරණ කතා දෙකත් කියවලා එන්න පුලුවන්...
කෝඩුකාර IU Tournament 1ක රසබර මතක - I කොටස
කෝඩුකාර IU Tournament 1ක රසබර මතක - II කොටස


      අන්තිම කතාව නැවතුනේ දුෂාගේ පත්තු දෙකේ වික්‍රමයෙන් පස්සේ ආපහු hostel එකට පිටත් වුන තැනින් කියලා මතක ඇති නේ...එදා උදේ වරුව ඔය වගේ විකාර රූපී ආතල් සිද්ධි මැද්දේ ගලාගෙන ගියා..අපි ඔය විදියට බරක් පතලක් නෑ වගේ හිටියට tournament එකේ තරඟ තීරණාත්මක තැනකට ඇවිල්ලා තිබුණා...එදා හවස ඉඳන් Quarter-Finals පටන් ගන්න නියමිත වෙලා තිබුණේ.මේ මැච් ඔක්කොම Knockout විදියට තරඟ වදින නිසා හැම මැච් එකක්ම Final මැච් එකක් වගෙයි අපිට දැණුනේ...අපිට Quarter සෙට් උනේ ගිය පාර Inter-Uni Champions වුන කැලණිය...ගිය සැරේ Semi-Final එකේ පැරදුණ වාඩුව ගන්න තමයි අපේ ටීම් එකම ඉතසිතින් බැති සිතින් සූදානම් වෙලා හිටියේ...අපේ girls ටීම් එකත් Quarter-Finals තේරිලා හිටිය නිසා ඒ මැච් එකත් අපේ මැච් එකත් එකම තැනක තිබුණ නිසාත් අපි හවස 3 විතර වෙද්දි St. Michael's College court  එකට යන්න පිටත් වුනා..අපිට මැච් එක තිබුණේ 6.30ට වුනාට girls ටීම් එකේ මැච් එකට cheer එකක් දෙන්නත් එක්ක තමයි අපි කලින්ම පිටත් වුනේ..කොහොමින් කොහොම හරි girls ටීම් එකේ ජයග්‍රහණයෙන් පස්සේ අපේ මැච් එක පටන් ගත්තා...සුරේන්ගේ තමන්ටම control කරගන්න බැරි වේගයත් චරියා  ලකා ඇතුළු අනික් අයගේ දක්ෂතාවයත් නිසා මුල ඉඳන්ම මැච් එකේ වාසිය අපේ පැත්තට හැරුණා..විනාඩි 40ක් අවසානේ අපේ කණ්ඩායම ජයග්‍රහණය කලේ ශූරතාවයට තව අඩියක් ලං වෙමින්...මැච් එකෙන් පස්සේ warm down කරගත්ත අපි පොඩි කයියක් ගහලා අපේ මැච් එකට පස්සේ තිබුන මෝරා වයඹ මැච් එකත් පොඩ්ඩක් බලන් හිටියා...ඒ ඉන්න මොහොත අතර තුර අපේ පාරිභාෂික වචන මාලාවට "ලකා මානසිකව වැටෙයි යකෝ.." කියන කතාවත් එකතු වුනා..ඒකට හේතුව වෙන්නේ ලකා සෑහෙන සීරියස් dial එකක් වීමයි...(මී හරකා වගේ ඇඟපත තිබ්බත් මූ බබෙක් වගේ එකෙක් කියලා අපිට හරියටම තේරුණේ පහුවෙනිදා..) මොකක් හරි පොඩි දෙයක් කිව්වොත් ඌ සෑහෙන හිතට ගන්න නිසා ලකා එක්ක ගණුදෙනු කරන්න යසස් bro සහ ඩමියා  බාරගත්තා...
      වැඩිය රෑ බෝ වෙන්න කලින් එතනින් පිටත් වෙලා අපි hostel එකට ආවා...කට්ටිය wash එකක් එහෙම දාලා කාලා බීලා ඉවර වෙලා අපිට තිබුණ කාමර තුනෙන් පිළිවෙලටම තිබ්බ කාමරේ වුන චරියලාගේ කාමරේට සෙට් වුනා...එදා රෑ වෙද්දි අපේ ටීම් එකට එච්චර හොඳ වාතාවරණයක් තිබුනේ නෑ...මොකද කියනවා නම් උදේ ඉඳන් බඩේ අමාරුවක් තිබුණ සුරේන්ට උණ ගැනිලා තිබුණා...අපේ ටීම් එකේ ඩොකා වුන දුෂා ඕන කරන බෙහෙත් එහෙම කලින්ම ගෙනත් තිබුණා..අමතරව ඕන කරන බෙහෙත් එහෙම මගදි pharmacy එකෙන් අරගෙන සුරේන්ට දීල තිබුණා..ඒ මදිවට මැච් එක අතරතුර කොහොමහරි යසස් අයියගේ කකුලට හොඳ පාරක් වැදිලා තිබුණා..Hostel එකට එද්දි කකුල පොඩ්ඩක් ඉදිමිලා වගේ තිබුණේ..කාමරේට සෙට් උන වෙලාවේ කට්ටියගේ සුවදුක් විමසල බාම් එහෙම ගාල ප්‍රථිකාර දිදී තමා හිටියේ...ඒ අස්සේ යොහන් චරියගෙ කකුලේ තුවාලෙකට බෙහෙත් දානවා..බෙහෙත් දානකම් සද්ද නැතිව හිටපු චරියා බෙහෙත් දාලා ටික වෙලාවකින් කෑ ගහනවා...බැලුවම යොහොන් බෙහෙත් දාල ඉවර වෙල වෙලා එතනින් නැගිටිද්දි තුවාලේ අයෙමත් පාගලා...ඔය අතර ටීම් එකේ කලින් අවුරුදු වල හිටපු අයියලා අපිට කලා කියලා කියන්නත් යසස් අයියා සහ චරියා අමතක කලේ නෑ..අපිට Semi-Final සෙට් වෙලා තිබුණේ කොළඹ...පළවෙනි වටේදී වයඹ ටීම් එකෙන් හිතුවේ නැති පරාජයක් වින්දත් කොළඹ ටීම් එක ප්‍රබල ටීම් එකක් කියන එක අපි දැනගෙන හිටියා...සර් එනකම් කාමරේ තැන තැන වැටිලා එක එකාට ඕන උදව් පදව් කරගෙන හිටිය අපි සර් ආවම හෙට දවස ගැන කතා බහ කරලා නිදා ගන්න විසිර ගියා...ඒ පහුවෙනිදා ගැන බලාපොරොත්තු ගොන්නක් හිතේ තියාගෙන...

      පහුවදා අපේ මැච් එක පටන් ගන්න තිබුණේ උදේ 8ට උනත් පාන්දර නැගිටලා අපි Eastern University court එකට යන්නේ උදේ 6.30ට අපේ girls ටීම් එකේ Semi-Final මැච් එක තිබුණ නිසා...කලින් දවසේ රෑ යසස් අයියා Pharmacy & Medicine වැඩේ බලන මට කතා කරලා කිව්වේ "මල්ලි අපිට තියෙන හැම සතේම වියදම් කරලා හරි කමක් නෑ උදේ තියෙන මැච් එකට ඕන කරන බඩුටික ගන්න" කියලා...ඉතින් court එකට යන්න කලින් food city එකක් ලඟ නවත්තලා ටීම් එකට ඕන ice bag,energy drink වගේම කන්න බොන්න දොඩම් කෙහෙල් ගෙඩි එහෙමත් ගත්තා..ජුනි මාසේ කියන්නේ ලංකාවම ඇති පදමට රත් වෙන මාසයක් නිසා මඩකලපුවේ රස්නේ ගැන අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නෑනේ...අනික අපි පහුගිය මැච් ඔක්කොම වගේ ගහපු St. Michael's court එක වගේ නෙවෙයි Eastern Uni එකේ court එක..St. Michael's court එකේ වහලයක් තියෙනවා...මේකේ ලඟ පාතක ගහක් කොලයක් වත් නෑ කියහංකෝ..කෙල්ලොන්ගේ මැච් එක ඉවර වෙද්දි 8.30ට වගේ ලං වුනා...උදේ 8.30 උනත් එහේ තිබ්බේ දවල් 12 වගේ රස්නයක්... 
      කොහොමහරි මැච් එක පටන් ගත්ත වෙලාවේ ඉඳන් ගතවෙච්ච පැය මට නම් හරි නපුරු හීනයක් වගේ වුනා...උදේ පාන්දරම සුරේන්ගේ සුපුරුදු play-up එක miss වුන තැන ඉඳන් මැච් එක පුරාවටම අපේ ටීම් එකට අවාසනාවේ සෙවනැල්ල වැටුණා...පලවෙනි quarter එක ඉවර වෙද්දිම ලකුණු 15ක් විතර පරතර්යක් තියගන්න කොළඹ ටීම් එක සමත් වුනා..අපේ ටීම් එක සෑහෙන උත්සාහයක් දැරුවත් ඒ gap එක මැච් එක පුරාවටම අල්ලන්න අපිට අමාරු වුනා...චරියාගේ දණහිසේ අවුල ආයේ ආපු එකත් සුරේන් ලකා වැටිලා තුවාල වෙච්ච එකත් 3rd quarter එක ඉවර වෙන්නත් කලින් නුවා foul 5 ගහලා එලියට එන්න වුන එකත් අපිට කරුමෙටම හිටියා..මැච් එක ඉවර වෙලා සුරේන් සහ ලකා එලියට ආවේ නහයෙන් ලේ ගලද්දි..මැච් එක ඉවර වෙලා කට්ටිය තරම ඈතකට ගිහින් මහන්සි ඇරියා...ඒ වෙලාවේ කට්ටියගෙම ඇස් වල කඳුලු නොතිබුණ කිව්වොත් බොරුවක්...චරියට මහන්සියට ඇස් දෙකවත් ඇරගන්න බැරිව ටික වෙලාවක් හිටියා..Bench එකේ හිටිය අපි, කට්ටියව warm down කරලා relax කරද්දි තමා ලකා මෙතන නෑ කියලා තේරුණේ..බලද්දි මිනිහා වෙනම ගහක් යට ගිහින් වඩි වෙලා උටම ආවේනික වෙච්ච ආම්පන්න ටික ගලවන ගමන් අඬනවා...පස්සේ ඩමියයි මමයි ගිහින් ලකාව අපි හිටපු තැනට එක්කගෙන ආවා...ටික වෙලාවකින් අපි court එකෙන් hostel එක බලා පිටත් වුනේ මූලික බලාපොරොත්තු සුන් වෙලා...නමුත් එතනින් පිටත් වෙන්න කලින් කට්ටියම වට වෙලා team talk එක දාන වෙලාවේ කිව්වේ මැරිලා හරි හවස Consolation Final මැච් එක දිනලා ජ'පුරට ගෙනියන්න පුලුවන් උපරිම දේ අරගෙන යනවා කියලා...
      බස් එකට නැගලා කට්ටිය වාඩි වුනාට පස්සේ උදේ ගත්තු දොඩම් කෙසෙල් ටික කට්ටියට බෙදලා දන්න පටන් ගත්තා...ඒ ටික බෙදන්න බලද්දි එතන පොඩි ප්‍රශ්නයක්...කෙසෙල් ටික තිබ්බත් දොඩම් ටික නෑ...බස් එක පුරා හෙව්වත් හොයගන්න නෑ...කට්ටියගේ mood එක අවුල් නිසා ඕක හොයන්න උවමනවක් ආවෙත් නෑ වැඩිපුර...ඒක අමතක කරලා දාලා කෑම අරන් එන්න යන්න සූදානම් උනා..
(දොඩම් ටිකට මොකද උනේ කියලා ඊට පැය කීපයකට පස්සේ එලි වෙනවා..) වෙනදට බස් එකෙන් එලියට බහින්න පොරකන එවුන් ටික අද කිසිම කික් එකක් නැතිව වැටිලා ඉන්නවා දැක්කම පට්ට අවුල්...ආයේ hostel එකට එනකම් කට්ටිය "හ්ම් " සද්දයක් නෑ..පට්ට පාලුයි...Hostel එකට ඇවිත් wash  එකක් දාලා අයිස් තියන අයගේ කකුල් වල අයිස් තියලා කට්ටිය ගැන පොඩ්ඩක් බලලා කාලා බීලා ටීම් එකම පොඩි නින්දක් දැම්මා...
     මම නින්දෙන් ඇහැරුනේ
ඩමියා ඇවිත් නැගිට්ටුවට පස්සේ...ඩමිය ඇවිත් "වරෙන් කට්ටිය චරියගෙ කාමරේට සෙට් වෙන්න හදන්නේ" කිව්වා..මෙහේ ආපු දා ඉඳන් චරියගෙ කාමරේ කියන්නේ ටීම් එකේ මූලස්ථානේ වගේ place එක..මමත් washroom එකට ගිහින් මූණ කට හෝදන් ඇවිත් උඩ තට්ටු ඇඳක වාඩියක් දැම්මා...එතන රස ආකරයයි...මොකක් හරි දෙයක් අල්ලගෙන එක එකා bite කරනවා...ඔතනදි තමයි අර දොඩම් මල්ලට මොකද වෙන්නේ කියල එලි වෙන්නේ...අපි මැච් එකට යද්දි අවින් ඔය දොඩම් මල්ලත් අරන් ගිහින් තියෙනවා...හැබයි warm-up කරන්න යද්දි ඒක ආයෙත් අපේ බඩු ලඟින් තියන්න අවින්ට අමතක වෙලා...ඒක එකේ ඇති කියද්දි කවීන් මැද්දට පැනලා කියනවා "ආහ්..මම දැක්කා එකේ කොල්ලො වගයක් අපි බෑග් තියලා තිබුණ තැන ඉඳගෙන දොඩම් කනවා දැක්කා" කියලා...එතනින් එහාට ඉතින් කට්ටියගේ කතා හිතාගන්න පුලුවන් නේ...කොහොම හරි ඊළඟ වාරය ආවේ යොහන්ට..කට්ටියටම මීටර් යොහාන් කාට හරි ඇල්ම බැල්ම දානවා කියලා..කට්ටියට ඕනා ඒ (අ)වාසනාවන්ති කවුද කියලා හොයාගන්න...කොහොමින් කොහොම හරි අපේ තව එවුන් දෙන්නෙක්ගේ හදවත් පාරමින් උගේ කටින් ඒක එලියට ආවා..හොඳම වැඩේ කියන්නේ හිත් රිදිච්ච එවුන් දෙන්නටම මූ කලින් පොරොන්දුවෙලා අදාළ කෙනා සෙට් කරගන්න උදව් කරන්නම් කියලා...උගේ කතාව අස්සේම යසස් අයියාවත් කරන්න පොටක් පෑදුන නිසාම ඒ ගැම්මට යසස් අයියාවත් කෙල්ලෙකුට ඈඳලා කතාව පටන් ගත්තා...ඒත් ඒකෙන් අන්තිමට යසස් අයියා "අයියා - නංගි" සහෝදරත්වයේ දිග-පළල-ගැඹුර ඔක්කොම පහදලා දුන්නේ bite කිරිල්ල පැත්තකින් තියලා අපිව serious දේශනයක ශ්‍රාවක පිරිසක් කරමින්...ඔය ඔක්කොම අස්සේ අපේ ටීම් එකේ රස දෙන්න උපන් දක්ෂය වෙච්ච දුෂා අයියගේ ආතල් කෑලිත් නොතිබුනාම නෙවෙයි...කොතනත් හිමිජ්ජා වගේ ඉන්න ධනා කට්ටියගෙම කතා record කරලා කියලා දැනගන්නේ ඔක්කෝටම පස්සේ...(පහු වෙද්දි ධනාට තර්ජන එහෙමත් ආව ඔය video කිරිල්ල නිසා...) ඔය අතරේ චරියා නම් කිය කිය හිටියේ මෙතනින් පස්සේ ටීම් එකෙන් යසස් අයියයි ලකායි යන නිසා ලබන අවුරුද්දේ  championship එක දිනාගන්න පුළුවන් කියලා...එතන ගියපු කතා වැඩිහරියක් ප්‍රසිද්ධ මාධ්‍යයට නිකුත් කරන්න අපහසු විත්තිය නොකියා බෑ...
     
ඔය වගේ පිස්සු session එකකට පස්සේ කට්ටිය අර තිබුනු මූසල mood එක මාරු කරලා යථා තත්වයට ආවා...අපේ exam මැද්දේ මේ ගමන ආව නිසා හවස මැච් එකෙන් පස්සේ රෑම මෙහෙන් පිටත් වෙන්න ටීම් දෙකම තීරණය කරලා තිබුණ නිසා කට්ටිය ආයෙත් පිස්සු නටන්න පටන් ගත්තා...හවස මැච් එකට කලින් girls ටීම් එකේ final එකත් පොඩ්ඩක් බලලා යන්න හිතාගත්ත අපි කට්ටිය හැන්දෑවේ 4 වගේ වෙද්දි hostel එකෙන් පිටත් උනා...මුලින්ම Girls Finals තිබුණ Eastern Uni එකට ගිය අපි එතන 1st quarter එක ඉවරවෙනවත් එක්ක වගේ අපේ මැච් එක තිබුණ අපේ වාසනාවන්ත St. Michael's court එකට පිටත්වුනා...අපිට Consolation Final මැච් එක තිබුනේ Jaffna ටීම් එකත් එක්ක...අපි එතනට යද්දි Girls Consolation Final මැච් එක...ඒකේ නිමාවත් එක්ක අපේ තරඟය පටන් ගත්තා...කට්ටියම එකතුවෙලා උදේ තිබුණ අවාසනාව පැත්තකට ඇදලා දාලා මැච් එක අපේ අතට ගත්තේ මැච් එකෙන් බාගයක්වත් යන්න කලින්...ඒ උනත් නුවා සුපුරුදු පරිදි පිට පිට දෙවෙනි වතාවටත් foul 5 ගහලා එලියට ආවේ 3rd quarter එකටත් කලින්මයි..(නුවා foul 5 ගහලා එලියට එන විදිය තමා බලන්න ලස්සන..කිසි කණගාටුවක් නෑ..සර් කියපු විදියටම වැඩේ කලා වගේ හැඟීමකින් හිනා වෙවී එන්නේ..) මැච් එකේ කට්ටියම up වෙලා ආව තැන් දෙකක් තමා යසස් අයියා L එක කිට්ටුව ඉඳන් ගත්ත shot එක හා දුෂා rebound අරන් shot කරපු අවස්ථාව...සුරේන් උගේ ආවේණික වේගයෙන්ම play-up ටික සුපිරියටම දැම්මා..කොහොම උනත් මේ මැච් එකෙත් අපේ කට්ටිය පිස්සු නැටුවේ නෑ කියන්න නම් බෑ..2nd half එක පටන් ගනිද්දි හය දෙනෙක් එකට court ගියපු එක ඒ අතරින් ප්‍රධානයි..Half time එකට කලින් යසස් අයියට sub වුන කවීනුයි යසස් අයියයි දෙන්නම එකෙන් පස්සේ ඇතුලට ගියපු එකෙන් තමා ඒ අවුල උනේ..කොහොම උනත් විනාඩි 40 ඉවර වෙද්දි අපේ ටීම් එකට පුලුවන් වුනා ජ'පුර නම 3 වන ස්ථානයට ඔසවලා තියන්න...මැච් එකේ final whistle එකත් එක්කම අපි කලේ court එකට දුවගෙන ගිහින් man of the match වෙච්ච සුරේන්ව කරේ තියාගත්ත එක...කොහොමින් කොහොම හරි පිට පිටම තුන්වෙනි වතාවටත් Inter University 2nd Runners Up වෙන්න අපිට අවස්ථාව ලැබුණා...ඒත් හැමදාම වගේ අපිට තියෙන semi-final අපලය නම් මේ සැරේ නිමා වුනේ නෑ...නමුත් තරඟාවලිය ජයග්‍රහණයකින් අවසන් කරන්න ලැබුණු සතුටත් එක්ක ටික වෙලාවක් photo ගහපු අපි එතනින් hostel එකට පිටත් වුනේ බඩු අස් කරගෙන කොළඹ එන්න හිතාගෙන...Hostel එකට ගිය අපි ක්ෂණිකව wash එකක් දාගෙන දවස් හතරක් ගත කරපු සුන්දර මතක ගොඩකට පාර කපපු ඒ කාමරෙන් නික්මිලා බස් එකට නැග්ගා..(ඔන්න ඔය බඩු අස් කරන් එද්දි තමා අර දුෂා අතුරුදහන් කරපු සෙරෙප්පු ටික අහුවුනේ..) girls ටීම් එක Champions වෙලා තිබුණ නිසාත් මානසිකත්වය පට්ටම යහපත් නිසාත් මඩකලපුවේ ඉඳන් පොලොන්නරුව කිට්ටු වෙනක්ම්ම සිංදු සෙට් එකක් ගහන්න යසස් අයියා ඩමිය සුරේන් කවීන් ධනා සහ මම ඇතුළු කට්ටිය වග බලාගත්තා..අපේ සිංදු නැගලා යද්දි චන්න සර් උනත් අපිත් එක්ක එකතු වෙලා විනෝද වුනා...Campus එකේ බස් එකේ driver අයියට පිං සිද්ධ වෙන්න පහුවදා පාන්දර 5 වෙද්දි කොළඹට එන්න අපිට හැකියාව ලැබුණා...
කට්ටිය කොළඹ ආවට පස්සේ Tournament එකේ රසබර සිද්ධි ලියලා ඉවරයි කියලා හිතුවොත් වැරදීමක්...මොකද මුළු Tournament එක පුරාම පොදුවේ සිද්ධ වුන කතා වගේම එහේ කරපු වැරදි පහු වෙලා මාට්ටු වුන සිද්ධිත් තිබුණා...දැන් හදන්නේ ඒ කතා ටික ලියන්න...
දෙවනි කොටස ලියද්දි අමතක උන කතාවක් තමා ධනාගේ Aggressive සෙල්ලම් කිරිල්ල...ඒකත් අන්තිම මොහොතේ මතක් කලේ නැත්නම් අඩුපාඩුවක් වගේ දැනෙන නිසා කියන්නම්.. රුහුණ එක්ක මැච් එකේ එක වෙලාවක අපේ පුහුණුකාර චන්න සර් ධනාව මැච් එකට දානවා "ධනා..පොඩ්ඩක් aggressive සෙල්ලම් කරනවා" කියලා...මුගේ aggressive සෙල්ලම් කිරීම කොහොමද කියනවා නම් විනාඩි එකහමාරක් යන්න කලින් කොල්ලා foul දෙකයි..තව විනාඩියක් ගියේ නෑ ධනා එලියට ගත්තා..එතනින් එහාට ඉතින් "ධනා aggressiveසෙල්ලම් කලා වගේ" කියලා එකකුත් අපේ කටවහරට ආවා..
ටීම් එක washroom යන වෙලාවට කට්ටියම පොදුවේ පත් වුන අපහසුතාවයක් තමා කවීන්ගේ නිමක් නැති ගායනය..(මිනිහා හිතාගෙන ඉන්නේ මිනිහට සිංදු කියන්න පුළුවන් කියලා..අපි නේ දන්නේ ඒකේ තරම.) ඩමියට අනුව උගේ කටහඬ ස්ත්‍රී පරාණයක වගේ...සුරේන්ට නම් ඒකේ එහෙමවත් ගන්න දෙයක් නෑලු..ඔය සිද්ධියට ප්‍රසිද්ධම හේතුව විදියට කියන්න පුලුවන් වෙන්නේ ගෙදර එකේ දොරක් නැති කම තමා...(සමහරවිට මුගේ ගෙදරත් එහෙම වෙන්න පුලුවන්..)
ඊළඟ කරුණ තමා සුරේන්ට අනික් අයගේ නම් කියද්දි එන ගැටළුව...දමියා(සිකී) ඩමියා වෙන්න ප්‍රධාන හේතුව ඕක තමා..කවීන්ට කවීන..අවින්ට අවීනා..කියලම තමා මුට කිය වෙන්නේ...අන්තිමට කවීනුත් සුරේන සුරේන කියන්න ගත්තාම පොඩ්ඩක් නැවතුනා..(ඒත් තාම දමියා ඩමියාමයි... )
එතනින් පස්සේ මතක් වෙන්නේ චරියගේ පාරිභාශික වචන මාලාව තමා..එහෙම කිව්වට ඒක එහෙම අවුල් වචන මාලාවක් නම් නෙවෙයි..චරියට සෑහෙන පුරුද්දක් තියෙනවා කාට හරි මොකක් හරි උන ගමන් "අපේ පැත්තේ එකෙක්ටත් ඔහොම එකක් වෙලා ඌට මෙහෙම උනා අරම උනා" කියලා කියන්න...කොටින්ම කිව්වොත් අච්චර අවුල් වෙලා තිබුණ Semi-Final මැච් එකෙත් ලකා වැටුන වෙලාවෙ "අපේ පැත්තේ එකෙක්ටත් ඔහොම එකක් වෙලා ඌ මලා බං" කිව්වා කියපංකො...චරියා නිසා අපිට වචන වලට "Chill/Se* එකක් දාමුද bro" වගේ වචනත් ආවා...(Bro, Bromance වගේ ඒවත් ආවේ චරියගෙන් කියල මුල්ම කොටසේ කිව්වා මතක ඇති නේ..) 
කොහෙන් කොහොම ගියත් රස කතාවක් නම් අවසානයට එන්නේ එකම පුද්ගලයෙක් ලඟට...ඒ තමා අපේ උමතු දොස්තර දුෂා ලඟට...මේ වැරැද්ද අපිට අහු වෙන්නේ කොළඹ ඇවිත් tournament එකේ photo බලද්දි..සාමාන්‍යයෙන් මැච් එකකට අඳින jersey  එකේ ඉස්සරහින් ටීම් එකේ නමත් පිටිපස්සෙන් number එකත් නමත් ගහලා තියෙන්නේ...සුරේන්ට එක photo එකක් ලැබුණා දුෂා ඉස්සරහ නමයි number එකයි ගහගෙන ඉන්න jersey එකක් ඇඳන් ඉන්නවා....බැලින්නම් දුෂා ඒ මැච් එකේ තරමක් වෙලා සෙල්ලම් කරලා තියෙන්නේ jersey එක ඉස්සරහ පස්සට ඇඳගෙන...(ඒකත් Semi-Final මැච් එක) අපි ඒ ගැන දුෂාගෙන් ඇහුවම ලැජ්ජාවක් නැතිවම "ඔව් බං...මම half time එකේ shape එකේ මාරු කරගත්තා" කියලම කිව්වා...(ඒ අතින් නම් මිනිහා හරි අවංකයි.) එතනින් එහාට ආයේ කියන්න දෙයක් නෑනේ.. ටීම් එකම කිව්වේ එක වාක්‍යයයි...
"උඹ නම් දොස්තර කෙනෙක් වෙන්න බෑ..."
ප.ලි.
ඊයේ ලියන්න පටන් ගත්ත මේ කතාව අදවත් මෙහෙම ඉවර කලාට මෙහෙම අවසානයක් නෙවෙයි මගේ හිතේ තිබුණේ සහ තියෙන්නෙත්...මොකක්දෝ පෙර පිනකට එකේ තව අවුරුද්දක් ඉන්න වරමක් ලැබුණ නිසා ඒ කතාව පසුවට ලියන්න ඉඩ තියලා මෙතනින් නවතින්නම්...මේක ලියන්න දවස් දෙකක් ගත්තේ මේ දවස් වල Exam නිසා...

No comments:

Post a Comment